De cara ao vindeiro 25N, Día da non violencia de xénero, deixámosvos algunhas lecturas recomendadas. Algúns xa están dispoñibles na biblioteca, e outros esperamos que nos cheguen pronto. Desexamos que vos gusten.
Pepuka vivirá xunto co Monstro a experiencia máis difícil da súa vida: a pérdida do seu sorriso. Pero contará coa inestimable axuda das súas maskotas, que a acompañarán nesta incribe aventura, un viaxe cara a liberdade, a recuperación da súa esencia persoal e a felicidade.
Este conto é un aviso contra a masculinidade mal entendida, contra a desigualdade entre homes e mulleres, contra o maltrato doméstico, contra as estruturas que permiten que algunhas familias e as súas relacións se convertan nun terror cotidiano. Xa na nosa biblioteca.
Cando os nen@s volven rinco cara ás súas casas, ela toma o camiño da noite. Poderíase pensar que vai a unha casa coma as demáis, pero o seu andar é pesado, demasiado pesador para unha nena da súa idade.
A unha nena gústalle un neno, pero o neno non repara nela, non a mira. Que facer? Os seus amigos aconsellan de de todo: que quite as coletas, as gafas, o sorriso, as pecas, as ás, que non sexa tan parlanchina. O neno por fin fíxase neal, pero con tanto quitar, ata marcharon os paxaros da súa cabeza. E a nena dase conta de que xa non é ela, e decide recuperar as súas coletas, as súas gafas, o seu sorriso, as súas pecas, as súas ás, as súas palabras...
Todos escoitamos ou pronunciamos nalgún momento a frase "o calcetín tragouno a lavadora", todos tivemos algún calcetín desparello nalgún momento e todos tivemos un furado no calcetín, e seguramente nalgún momento decidimos non remendalo e tiralo ao lixo. A partir de aí, nace Peúgo, un calcetín melenudo que está só e fai o que lle peta e se quere toca a trompeta, fai unha receita ou inventa unha historieta. O que pasa é que está moi mancado pola violencia que exerceu a súa parella contra el. Neste caso a súa salvación foi a lavadora e esa mente creativa, que lle soubo sacar proveito cando ninguén lle vía posibilidades.
Sabías que a túa voz permíteche nombralo todo? Sabías que podes facer con ela todo o que te propoñas? E sobre todo, sabías que o que digas con ela representa quen és e te pode facer chegar moi lonxe?
O afecto e a ilusión que caracterizan o inicio da relación entre Artur e Clementins, acaban converténdose en monotonía e prisión. Clementina non se sente realizada, libre e feliz; a súa parella subestima as súas cualidades e ridiculiza as súas aspiracións. En vez de ofrecerlle comprensión e respecto, a actitude de Artur anula a súa personalidade e xéralle unha dinámica de dependencia, ao sobrecargala de obxectos materiais que non satisfán a súa ansia de desenvolvemento persoal.
Adriana, Jimena e Martina teñen grandes soños, pero a banda de Don Noloconseguirás encheulles os bolsillos de pedras para que non podan voar. Xa na nosa biblioteca.
